Niets hebben, maar toch van alles geven!

Zondag ben ik niet mee geweest naar de kerk, omdat ik in het ziekenhuis had gelegen. Wat ik van Jildau en Simone heb gehoord moet het nog wel indrukwekkend zijn geweest. ‘Het was echt een feest!’, zoals Jildau zei. Hopelijk ga ik hier nog een keer een kerkdienst meemaken, dat zou echt tof zijn. Maandag gingen we op bezoek. We waren uitgenodigd door mama Aardappel. Het had erg geregend, dus het was glibberen in de modder en stappen door plassen. Op zich niet erg, maar als je tussendoor ook nog echt moet gaan klimmen de berg op, is het niet even makkelijk. Daar aangekomen werden we hartelijk verwelkomt. Wat een prachtig huis voor Tanzaniaanse begrippen. Hier zouden velen gezinnen jaloers op zijn. Ze had van mama ei gehoord dat ik in het ziekenhuis had gelegen. Ze toonden veel medeleven. Zelfs het eten werd voor mij aangepast! Samen met haar dochter heeft ze boterhammen met pindakaas en honing gemaakt met een heerlijk kopje gingerthee. Deze thee is goed voor de darmen. Dit kon ik erg waarderen en was blij dat ik geen Tanzaniaans eten hoefde te eten. Verder hebben we met z’n allen nog een Afrikaanse film gekeken met Engelse ondertiteling. Ik kan niet echt zeggen dat Tanzanianen goed kunnen acteren. Het leek een beetje op de foute versie van GTST. Dinsdag gingen we alweer op bezoek. We werden opgehaald door mama Joshua. Mama Joshua heeft ook de vlechten bij Simone in het haar gemaakt. Ze had ons een poosje geleden al uitgenodigd om bij haar te eten, maar toen lag Simone in het ziekenhuis. Nu hadden we een nieuwe afspraak gemaakt. We moesten ongeveer 20 minuten lopen, voordat we haar huis waren. Daar aangekomen waren er geen kinderen en geen man. Ze vertelde dat ze bij haar moeder waren, zodat zij voor ons kon koken. Hmm, beetje vreemd. Het huis was erg indrukwekkend. Het had twee kamers en een deur. De woonkamer bestond uit een bank met doorgezakte kussens en een matras. Wij mochten op het matras gaan zitten. Ze verontschuldigde ons zelfs dat ze niets anders had. Hamna shida!(geen probleem). Daar zaten we dan op het matras te wachten tot ons eten klaar was. Voelde me zelfs een beetje schandalig. Worden uitgenodigd, wachten op eten, vol proppen en dan weer vertrekken. Het eten was heerlijk! Later kwam het gezin binnen druppelen en zaten ze te kijken hoe wij aan het eten waren. Hmm, dit voelde raar, maar er was niet meer bestek enz. Wij hadden alles in gebruik. En tja.. we konden wel niet eten, maar dan wijs je ze af. Dus maar braaf opgesmikkeld. Ondertussen was het ook al donker geworden en echt wat zien kon je niet, want het was pikkedonker. Gelukkig hebben de mobiels van tegenwoordig een zaklampje ingebouwd, zodat we gelukkig ons eigen bord konden vinden. Na heel veel bedankjes zijn we naar huis gebracht, in het donker! Nou dat was wel weer een hele belevenis met een klein rot lampje van de berg af te glibberen in het donker. Gelukkig was het hele gezin om ons te helpen. Ze waren ontzettend dankbaar en blij dat we waren gekomen en dat te bedenken dat ze gewoon echt niets hebben, onvoorstelbaar. Verder ben ik overdag deze week vooral bezig geweest met huiswerk, heel veel huiswerk! Tja, het moet er toch een keer van komen. Daarnaast zijn we verder geweest met de muurschildering. Het begint er al steeds meer op te lijken. Woensdag op donderdag had het ontzettend hard geregend! Zo hard, dat ik gewoon van 1 tot 6 uur ’s ochtends wakker was. Bah! En ik moest gelijk aan Jeremia denken, die waarschijnlijk kletsnat op de grond ligt. Donderdagmiddag gingen we weer op bezoek. Dit keer bij mama Jeremia van de Masaifamilie. Zij had een paar weken geleden kleren gekregen van Gerallt om te verkopen en van het geld weer nieuwe kleren te kopen en te verkopen. Om op deze manier een business te krijgen, zodat er inkomen komt. Verder hadden ze zaadjes gekregen om te planten. Nadat Dani, onze tolk, was gearriveerd konden we richting het huis lopen. Daar aangekomen werden we van harte welkom geheten. De moeder van Jeremia was zo blij dat we waren gekomen en dat we belangstelling toonden in hun als gezin/familie. We vroegen hoe het verder ging. Ze vertelde dat ze vannacht met de kinderen bij iemand anders in huis moest, omdat het in huis keihard regende. Het zag er ook ontzettend vies en drassig uit. Ik gleed nog net niet uit in de koeienshit die hier en daar in het huis lag. En het rook ontzettend muf! Ze vertelde dat ze na het regenseizoen toch een poging ging wagen om het dak op te gaan en het te repareren, ondanks haar gezondheid. Pff, wat ik heb medelijden met deze vrouw. Verder ging de business goed! Ze had alle kleren snel verkocht, maar doordat ze erg honger hadden had ze geen nieuwe kleren gekocht, maar zoete aardappelen. Op deze manier hebben ze zelf eten om op te eten en ze verkopen het eten. Ze hoopt dat ze nadat ze de zakken aardappelen had verkocht, weer kleren te kunnen verkopen. Daarna liet ze plek zien, waar ze de zaadjes wil gaan planten. Ze had het nog niet geplant, omdat het eerst te droog was en nu is het te nat i.v.m. het regenseizoen. Natuurlijk hebben wij ook aardappelen gekocht, waarvoor we 10 keer meer hebben betaald dan dat hoefde. Maar tja.. het is een goed doel. Met een voldaan en dubbel gevoel zijn we weer richting Cheka gegaan. Vandaag had ik weer een huiswerkdagje gepland, maar elke keer in het huisje zitten wordt je ook een beetje gaar. Samen met Jildau naar een sportbar geweest om huiswerk te maken, ondertussen natuurlijk even lekker te bikken en drinken. Gezellig en de grootste lol dat we hadden! Kwam even later een vrouw naar ons toe. Hé, ook Nederlanders! Ja, eeuh jij ook?! Na even aan de kletst te zijn gekomen, bleek dat die vrouw al 16 jaar hier woonde en een aantal hotels in Tanzania runde, zo ook op Zanzibar. Nou kwam dat even mooi uit, want morgen gaan we naar Zanzibar! Bij haar voor een prikkie een luxe hotelletje geregeld! Ideaal! Daarnaast heeft ze ons van alles over het eiland vertelt, wat we er kunnen doen, waar je op moet letten, wat belangrijk is enz. Dat was wel even fijn! De tassen zijn zo goed als ingepakt. Morgen om half 4 vliegen vanaf Kilimanjaro luchthaven richting Zanzibar voor 5 dagen! Ik heb er ontzettend veel zin in! Voor nu… Kwaheri!