Ziekenhuis Arusha, part two!

Dinsdagochtend hadden we nog steeds geen water. Samen met de dagbewaker ben ik op pad geweest om water te halen, maar dan op de Afrikaanse manier. Met een aantal emmers moesten we tussen wat smalle paadjes. Het was ongeveer 10 minuten lopen. Daar was een grote stromende kraan, waar schoon water van de berg Mount Meru uit kwam. Hoe dichter we bij deze kraan kwamen, hoe meer mensen ik met emmers op hoofd zag lopen. Ook zag een stel vrouwen gezellig bij elkaar met wat emmers vol wasgoed, druk bezig met wassen en tussendoor aan het kletsen. Het had wel iets van een gezellig sfeertje. Maar wat een ramp om die emmers naar huis te krijgen. Het was echt steil en had verder slippers en een te lange pyjamabroek aan. Ook niet echt ideaal. Gelukkig hielp de dagbewaker mij goed en hij vond het maar al te mooi dat ik het deed. Verder deze dag even rustig bijgekomen. Wel baalden we dat we na zo’n weekend geen water hadden. Om 4 uur hadden we een afspraak met mama ei. We zouden bij haar gezellig gaan thee leuten, cakejes eten enz. We werden hartelijk ontvangen in haar blokhuis. Het was net een studentenkamertje. Ze kreeg van ons wat lekkers, geurtje en een Hollandse sleutelhanger als cadeau. En als klap op de vuurpijl een mooie spijkerbroek van Jildau, omdat Jildau die nu veel te groot was, nu ze wat is afgevallen. Nou ze was er helemaal blij mee. Het was erg gezellig. De tafel was helemaal vol bedekt met lekkers. Het was wel voor 10 personen. Ook haar buurmeisje kwam er gezellig bij zitten. Soms viel het gesprek even stil, door het gebrekkig Engels. Maar gelukkig stond de tv aan, waardoor dat nare sfeertje niet ontstond. Ook had ze een ontzettende mooie Afrikaanse jurk aan. Die wilden Simone en ik wel heel graag hebben. Samen met haar hebben we afgesproken, dat zij de jurken voor ons ging kopen. Jildau en ik besloten om bij Frank te gaan douchen en te gaan koken. Hij vond het prima en was allang blij dat hij zelf niet hoefde te koken. Ik heb in tijden niet zo’n warme douche gehad. Het was soms gewoon zelfs heet! Heerlijk genieten! Woensdagmorgen heb ik met andere Frank weer gesport. De mensen die aan het sporten waren, raken nu een beetje aan een meisjesmuzungu gewend. Dat is wel fijn, want dan kun je gewoon lekker je eigen gang gaan, zonder telkens van top tot teen bekeken te worden. Later op de middag nog even met Frank samen een filmpje gekeken, omdat ik na 3 uur huiswerk het wel weer gezien had. Donderdag zou er een verassing zijn van Jildau voor Simone en mij. Ze deed al de hele week geheimzinnig over. En wij mochten niks weten. Om 5 uur kwam Jildau met een hele boel boodschappen. Verrassing! We gaan vanavond barbecueën met onze Afrikaanse vriendjes! Wauw! Dat is nog eens een verrassing. Er zouden ongeveer 10 mensen komen. Het huisje maar even opgeruimd en alles een beetje klaargemaakt. Rond 7 uur kwam Frank met wat stoelen, tafels enz. En rond 8 uur was het feestje in volle gang, maar toch een beetje anders. Ook onze nachtbewaker kreeg een plekje tussen onze vriendjes. We hadden drinken enz. buiten op een tafel neergezet. En uitgelegd dat je het zelf moest pakken, want zo doen we het in Nederland ook. Dus ik had wat wijn voor Simone, mij en Jildau inschonken, maar dat was na 5 minuten al door andere ingepikt. Hmm, ze begrepen het niet helemaal. Zelfbediening? Dat snapten ze niet. Daarnaast was het voor sommige ook iets nieuws, barbecueën. Na twee uur snapten ze het en werd en eindelijk heen en weer gelopen. Jildau, Simone en ik hadden na een paar wijntjes de grootste lol. De rest bleef een beetje stil. Hmm, vonden ze het wel leuk? Of is dit Afrikaans? Ook Neema en Rebecca kwamen gezellig langs. Tja, Rebecca is een beetje een aparte vogel. Ik zal zo zeggen, iemand die van nature prettig gestoord is. Maar het was wel fijn dat ze er was, want daardoor kwam er wel de gezelligheid. Even later kwamen de andere Afrikanen ook een beetje losser. Aan het einde van de barbecue kwam mama ei met de verassing, ze had de jurken. Deze natuurlijk gelijk even uitgeprobeerd. Daarna met z’n allen alle spullen opgeruimd. Terwijl Simone thuis bleef, ben ik samen Jildau en onze Afrikaanse vriendjes op pad geweest. We zijn naar Babylon en Via Via geweest. Het was erg gezellig en heb erg gelachen om Rebecca. Die hier en daar ongelofelijk aan het flikflooien was. Om kwart over 4 lag in bed. Om 12 uur werd ik pas wakker. Erg lekker voelde ik me niet en ging maar douchen in de hoop dat het beter werd. ’s Avonds zouden we naar de Chinees gaan, maar ik ben in bed blijven liggen. Rond een uur 8 voelde ik me echt vreselijk en was de wc mijn grootste vriend ooit. Simone kwam gelukkig thuis en verzorgde me goed. Om half 11 viel ik eindelijk in slaap, maar werd om half 1 met een ongelofelijke zere buik wakker. Na een halfuur op de wc hebben gezeten, viel ik daarna helemaal dissy en duizelig op de grond. Oke, dit gaat niet helemaal zoals het moet. Jildau werd net thuis door Frank gebracht. Jildau even haar vader opgebeld (die iets medisch doet als beroep) en maar besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Ik voelde me bij Frank in de auto een zombie. Eerst moesten we pinnen, want het is hier eerst betalen en dan wordt je geholpen. Maarjah altijd zo, als je echt geld nodig bent is de bank leeg. Nadat we een uur in Arusha hebben rondgereden en 14 banken hebben gehad, hadden we eindelijk geld. Om 3 uur kwamen we aan bij het ‘selian ziekenhuis’. Één van de weinige en goede ziekenhuizen waar we ’s nachts terecht konden. Één groot voordeel, ik hoefde nu niet te wachten en was gelijk aan de beurt. Ik moest me wegen, bloeddruk laten meten, bloed afnemen en nog wat testjes. En even later zat ik dan in een ziekenhuisbed aan de infuus. Kreeg een lading ORS, wat loperamide en werd verder goed verzorgd. Jildau is bij mij gebleven tot een uur om half 10 en is later afgelost door Simone. Ze hielden mij goed in de gaten. Ik voelde me na 2 infuuszakjes al gelijk wat beter. Rond 1 uur kwam de dokter met de uitslag van de testjes. Het was een voedselvergiftiging. Ik moest in totaal 6 zakjes hebben en dan zou het uit mijn lichaam zijn. Ik denk zelf dat het van de vlees van de barbecue is gekomen. Om 5 uur kreeg ik spontaan bezoek van Rebecca en Neema. Wat onzettend leuk dat ze me kwamen bezoeken! Dat geeft toch wel weer een fijn gevoel en het was ook een stuk gezelliger dan maar een beetje in bed te liggen. Na het betalen van de rekening van 113.000 shilling en een lading tabletten kon ik weer richting huis. Deze tabletten moet ik de komende 5 dagen regelmatig slikken. En ja hoor, thuis aangekomen weer geen water en stroom. Op zich vind ik het niet erg, maar het wel vervelend dat zulke dingen gebeuren, wanneer het net even niet uitkomt. Dan maar op tijd slapen. Vandaag is het eerste paasdag. Simone en Jildau zijn nu naar een ‘muzungu’-kerk. Ik heb maar besloten om thuis te blijven en rustig aan te doen. Ik heb vanmorgen in ieder geval een gebakken eitje gehad, om Pasen maar een beetje te vieren. Fijne Pasen allemaal! Dat was het voor nu. Kwaheri!