Afrikaans dansen!

Het was vrijdagavond en tijd om te gaan stappen. Allemaal klaargemaakt en bij taxichauffeur James in de auto richting Empire. Het was al vrij snel gezellig! De waterpijp kwam op tafel, appelsmaak erin, wijntje erbij en gaan met die banaan. Later kwamen nog een paar vrienden die we daar hebben ontmoet. Ondertussen wat drankjes uitproberen. Hmm... dat drankje ‘safari dry’ was wel erg lekker. Heb dus nu ook mijn Tanzaniaanse drankje gevonden. Lekker! Er was een leuk bandje, wat even later werd vervangen door de dj. En in een mum van tijd stonden we te dansen op de dansvloer. Het was een Afrikaans dansje. Pff, was wel even lastig. Tien keer bij een ander op de voeten gestaan. ‘Feel the beat!, you can do it!’… eeuh.. oke? Dan maar weer een poging. Het is echt gezellig. Je zit met een clubje mensen bij elkaar hetzelfde dansje te doen. En elke muziekstijl heeft weer zijn eigen soort dansje. Het was 1 uur, tijd om naar huis te gaan? Eeuh.. nee. We werden in een safariauto gedropt en we gingen naar een andere discotheek ‘Babylon’. We kwamen daar aan en wauw.. wat kunnen de mensen hier swingen zeg. Ik weet niet welke schanierpunten die mensen in de heupen hebben. Maar het draait, het schudt en het shake alle kanten op. Zo slecht kan ik ook weer niet dansen, maar vergeleken met hun, ben ik maar een schep die vast staat in de grond en af en toe heen en weer wiegt. Om half 4 waren we thuis. En de volgende dag.. hmm.. beetje hoofdpijn. Gelukkig konden we slapen. We gingen die middag richting Moshi voor een heel weekend. Frank zou ons op komen halen bij Shoprite, waar wij even gingen lunchen. Drie uur zou hij komen. Uurtje later, nog geen Frank. Hmm.. Afrikaanse tijd? Half vijf kwam Frank aangereden. Hij had autopech, moest de accu laten vervangen enz. Maar hij vertelde dat de auto weer helemaal klaar was. Nou dat hebben we geweten. We waren de hoofdstraat nog niet uit of we stonden stil met de auto, midden bij wat verkeerslichten. Kortom.. idealer dan dat kon niet, de ‘perfecte’ timing. Na vijf minuten ging de auto weer aan de praat en konden we richting Moshi. Daar aangekomen hotelletje geregeld, waar we met z’n drieën in groot bed hadden. Ontzettend gezellig! Ondertussen hadden we nog twee vrienden van Frank ontmoet, genaamd Deo en… eeuh.. weet ik niet meer. Ik vertelde deo, dat wij ook deo kennen in Nederland. En vertelde dat het een spray was. Maar hij was vernoemd naar ‘gloria in excelsis deo’. Natuurlijk, de meesten zijn christelijk hier. Euh.. even vergeten. Daarna met z’n zessen ergens uiteten geweest. De ober vertelde een halfuur na de bestelling dat er geen gehakt meer was. Euh.. alleen saus met spaghetti was ook prima. Ooh, ik heb nog nooit zo’n vieze spaghetti gehad. Ik ben ook niet echt een ster in koken, maar dit kan ik wel beter. De spaghetti was niet gaar en de saus was gewoon geen saus te noemen. Gatver! Even later lag ik dus met een zere buik op de hotelkamer en was de wc mijn allergrootste vriend. Na een uurtje voelde ik mij beter. Heb Frank opgebeld of hij mij kon ophalen. En even later zat ik met een lege buik in de auto te genieten van mijn mishkaki (lekker vlees op een stokkie) in de auto. Jammie! Deo zat naast me. En heb hem maar gedeeld, want hij keek zo naar hoe ik eet. Daarna was het even weer autopech. Wat liters water in de auto gegooid, om de motor wat af te koelen. In de discotheek was het gezellig druk. Heerlijk gedanst! En de Afrikaanse dansjes werden ook weer uitgevoerd. Om 1 uur richting hotel, omdat Frank om half 6 er weer uit moest. Hij moest dingen regelen bij de Kilimanjaro-run voor zijn werk. Hij is vertegenwoordiger bij de KK-security. Dat is een groot bedrijf hier in Tanzania. Na een goede nachtrust en een luxe ontbijtje, werden we om 10 uur door hem met de auto opgehaald. Hmm, weg afgezet. Frank even praten met de politie en we konden doorrijden. Even later reden we gewoon met de auto op het terrein, terwijl langs de auto de mensen aan het hardlopen waren. Oke! We waren dus letterlijk op het terrein aanwezig. Hmm, zo’n functie heeft hij dus. Er werd even gepraat en we werden gedropt bij de VIP. Mooi uitzicht op hoe de mensen binnen kwamen over de finish. Er waren mensen over de hele wereld, chinees of europees of amerikaans of aziaten of afrikanen. Alles was er wel aanwezig. Er zijn drie afstanden die je kunt hardlopen. Vijf kilometer voor de fun, 21 kilometer of 42 kilometer. De lokale mensen kwamen allemaal beetje bezweet, maar met gemak binnen. En de muzungu’s hadden er wat meer problemen mee. Het schijnt dat het te maken heeft met de hoogte, luchtvochtigheid en de warmte. Je kunt moeilijker ademhalen enz. Het was weer een leuk iets om mee te maken. Daarna geluncht en richting Arusha gereden. Onderweg werd er drie keer gestopt om even de auto vol te laden met water, omdat hij niet goed wil afkoelen. Frank riep dan even een mannetje langs de kan. Kwam even met water aanzetten, werd even 500 shilling in de handen gedrukt en we konden weer verder. Moe en voldaan kwamen we aan in Cheka. ’s Avonds zijn we met Gerallt uiteten geweest. Het was namelijk zijn laatste avond. Maandag zou ik vertrekken weer richting Wales. Maandagochtend ging om half 7 weer de wekker, voor een nieuwe week stage. Om 8 uur was er gelijk een vader aan de deur. Hij zou een nieuw schoolbord en bank voor de lunchroom maken. Het oude schoolbord viel bijna van ellende uit elkaar, is aan de achterkant beschimmeld en het was meer bobbels, dan een recht schoolbord. Tijdens het lunchen zitten de kinderen echt kont op kont tegen elkaar. Niet even beetje ruim kunnen zitten en rustig je porridge op kunnen drinken. Een extra bank zou dit wat gemakkelijker maken. Samen met hem een ontwerpje gemaakt en geld gegeven, zodat hij de materialen kan kopen. Morgen is het schoolbord klaar. Ik ben benieuwd! Ook kwam er een man om bij de kinderen de maten van de kleren op te meten. Sommige kinderen hadden zoveel gaten in de trui en broek of de broek was veel te kort. Ze groeien natuurlijk hard en de broeken groeien helaas niet mee. Voor de kinderen die het echt nodig hadden, schaffen we nieuwe uniformen aan. Daarna mijn Afrikaanse kleren opgehaald. Nou de korte broek paste, maar zitten kan ik er niet mee. De naad schiet dan los. Tja, ze zijn hier natuurlijk niet gewend om broeken te maken, want iedereen loopt hier met mooie jurken en rokken. Deze broek is daarom maar bestemd voor Babette Bosch haha;). De rok is mooi geworden. Echt super knap! Ik denk dat ik nog wel meer kleren laat maken. Ontzettend gaaf! De teachers vonden het helemaal geweldig, toen ik aan kwam lopen met de rok. ‘You are a African women!’. Jeah! Of course! Verder lessen gegeven. Ze vonden het weer prachtig. Alleen ik loop soms echt tegen een taalbarrière aan. Ze luisteren niet altijd, maar ik kan er maar weinig van zeggen. Want Engels kunnen ze niet en Swahili kan ik niet. Maandagmiddag kwam een moeder om het haar van Simone in te vlechten. Hmm, na drie uurtjes was ze nog niet klaar. We hebben haar maar aangeboden om spaghetti mee te eten. En lekker dat de spaghetti was! Jildau is er maar druk mee geweest. Tomaten koken, velletje eraf, scheut wijn erbij, knoflook erdoor, uitje erdoor, gehakt erdoor en spaghetti koken. Uiteindelijk vertrok de moeder om 10 uur het huis. En was ze dus na 7 uur klaar met 118 Afrikaanse vlechtjes. Dinsdagochtend kwam de moeder van Kennedy op school. Zij en haar man hebben geen werk. Er moesten nog sokken worden gehaald, want bij nieuwe schoenen horen ook sokken. De laatste 30 paar schoenen hebben de teachers zaterdag opgehaald. Haar geld gegeven om voor alle kinderen 2 paar sokken te kopen. Ze was ontzettend dankbaar dat ze dit mocht doen, voor een bijdrage. Vanmiddag was ik vrij en ben met Frank (van Maji Moto) naar de sportschool geweest. Ik wordt hier soms een beetje gek van de hele tijd in het huisje. En Simone en Jildau zijn twee super lieve meiden, maar soms is een momentje voor jezelf wel ontzettend fijn. Nou de sportschool stelde niet zoveel voor. Veel plafond en vloer was er niet aanwezig. Maar het stond in ieder geval. Wat krakkemikkige fitnesstoestellen en wat fietsjes. Nou muziek in de oren en fietsen maar. Heerlijk even! Na anderhalf uur weer met een lekker gevoel weg gegaan. Daarna liet Frank mij nog zijn huis zien. Het is een blokhuis. Dat zie je hier heel veel. Het is dan één kamer met één raam en één voordeur. Verderop staan wat gezamenlijke douchjes en wc’s. Hij woont er alleen, maar veel gezinnen wonen in zulke huizen met zijn drieën, vieren of vijven. Dat kun je haast niet voorstellen, want het is niet voor groter dan een studentenhuis. Daarna een lekker ijsje opgehaald bij de supermarkt. En met een zak vol aardappels richting het verblijf gelopen. Kortom.. weer een avontuur rijker. Tot de volgende keer! Kwaheri!