Op schoolreisje naar Snakepark!

Habari! Nzuri! Daar zijn we weer. Weer een leuke stageweek achter de rug gehad. Deze week hadden de kinderen weer toetsen. Dinsdagmiddag zijn we de stad in geweest. Er waren twee pakketjes voor Jildau en Simone gekomen. Deze moesten we ophalen. Helaas waren we ons paspoort vergeten en konden ze dus later weer terug. Verder hebben we kratten gekocht, zodat ik woensdagochtend het rommelhoekje met boeken, kon gaan omtoveren in een heus ‘cheka library’. De teachers zijn er super blij mee. Volgende week kijken of deze omtovering ook werkt. En hopen dat ze de boeken meer gaan gebruiken. Verder was het de bedoeling om deze week is even een keer flink voor school bezig te gaan. Alleen jammer dat we tot nu toe meer geen stroom hebben gehad, dan wel stroom. Ook nu is de stroom weer uitgevallen. Begint nu wel een beetje irritant te worden haha. Ook hebben we woensdagmiddag boodschappen gedaan voor donderdag, want we zijn donderdag op schoolreisje geweest! Om half 8 waren de kinderen allemaal op school. Ze waren ontzettend blij en vrolijk! Helaas moesten ze nog 1,5 uur wachten totdat de dala dala’s er waren. Beetje proppen, maar het kon allemaal mooi, gingen we in de bus richting Snakepark. Het was een rit van een uurtje, waar volop in de bus werd gezongen, tot ergernis van de dala dala driver. Haha, hoe mooier ik het natuurlijk vond. Want hoe erger hij het vond, hoe harder ik natuurlijk begon te zingen. Heerlijk even flauw doen haha! Daar aangekomen, de kaartjes betaald voor een Afrikaans prijsje voor de kinderen en voor ons natuurlijk weer de muzunguprijs. Tja, je ontkomt er niet aan. De kinderen luisterden ontzettend goed. In een rijtje liepen ze achter elkaar langs de slangen. Één slang vonden wij vooral indrukwekkend, omdat dat soort slang al twee keer eerder een mens heeft opgegeten. Gatverredamme! En daar zag je dan die slang achter een dun enkelglas. Verder waren er nog vogels, krokodillen en een gele baviaan. Ook kon je een slang op de nek krijgen. Twintig dappere kinderen hebben dit gedaan. Ook ik wilde het graag. Alleen toch wel erg spannend, toen ik die slang echt op mijn nek had. De kinderen vonden het maar mooi, zo’n bange juf. En de teachers zaten me ook ‘uit te lachen’, maar ik was wel weer de enige dappere teacher die het durfde. Daarna gingen we naar de dromedarissen. Hierbij stonden wat mensen van de Masai. Voor 4.000 shilling mocht ik met twee kinderen op de dromedaris zitten. Dat omhoog en omlaag komen op de dromedaris is heel apart. Je moet jezelf goed vasthouden. Het was wel weer een bijzondere ervaring en best leuk om te doen. Na een klein rondje zijn de anderen nog met wat kinderen erop geweest. Daarna nog een rondje door de Masai museum. Dat was wel heel grappig, omdat het voor sommige kinderen herkenbaar was. Of omdat ze zelf zo leven of iemand kennen die zo leeft. Voor een paar was dit nieuw. Daarna gezellig lunchen aan grote picknickbanken. Boterhammen met pindakaas/jam, banaantje en limonade kregen de kinderen. Dit was een groot en luxe feestmaaltijd! Alles ging dan ook tot aan de kruimels toe op. Ook wij hadden lekkere samoosa’s en koude Nederlandse pannenkoeken gemaakt. Dit viel goed in de smaak bij de teachers. Donderdagavond was er weer geen stroom. Wat moet je anders doen, als het 7 uur is en het is donker. Tja, dan maar vroeg naar bed.
De teachers wilden graag een gordijntje voor de ramen, omdat kinderen vaak naar buiten kijken en daardoor snel afgeleid zijn. We hebben aan teacher Thabea gevraagd of ze een moeder wist die weinig of geen werk had en die dit wel kon maken. Vrijdagochtend kwam de moeder van Laightness op school. Hmm.. ik met mijn ‘kidoko (beetje) Swahili’ en zij met haar Engels noppes gingen we op stap. De stof was namelijk alleen in de stad te verkrijgen. Ze wilden in de Dala Dala stappen, maar als muzungu wil ik daar liever niet teveel inzitten. Dus heb ik maar gekozen voor de Boda Boda. Dit vond ze prachtig! Dit kan zijn natuurlijk niet betalen en ze genoot daarom ook volop van zo’n ritje achterop de motor. Voor 500 shilling wilden ze wel even wachten, zodat we ook weer met ze terug konden. Het was een lange rij tientallen stoffenwinkels, ontzettend kleurrijk! Wel was het ontzettend druk op straat. Ze zag aan mij, dat ik het maar niks vond. En pakte mijn hand en drukte mij goed tegen haar aan. Ik vond het maar al te fijn en liet haar ‘moedergedrag’ maar al te graag toe. In de stoffenwinkel kon de man gelukkig een goed woordje Engels. En op die manier kwamen we op de juiste stof. Weer met de Boda Boda terug. Trots liep de moeder van Laightness met het zakje stof richting huis. Het zou vanmiddag om 3 uur klaar zijn. Tussen de middag hebben we gezellig pannenkoeken gegeten met de teachers, omdat het zo goed is bevallen. Om 3 uur stond de moeder van Laightness op school. Een touwtje door de stof heen halen en klaar waren de gordijntjes. Helemaal trots op haar werk! Wij hebben haar 10.000 shilling gegeven voor haar verdiensten. Dit is voor haar heel veel geld en voor ons maar een beetje. Zo hebben ze even wat extra om te kunnen besteden. Dat zijn deze gezinnen hier hard nodig. Verder heb ik deze week zelf een tas gemaakt en had de vrouw belooft te laten zien, wanneer het af was. Tja, wat moet je anders doen als de stroom uitvalt. Haha, ze vond het prachtig! Bekeek tien keer de tas. You did it, muzungu! Alsof wij muzungu’s niks kunnen, maar laat haar dat maar denken. Ik had nog een stuk stof over en vroeg of ze daar een korte broek en een rokje van kon maken. Ze snapte er geen biet van wat ik zei. Help! Op zoek naar iemand die Engels kan. Gelukkig liepen er genoeg mensen op straat en had ik al snel iemand van de straat geplukt, die redelijk Engels kon. Met tolk erbij duidelijk gemaakt wat ik wilde hebben. Nou 13.000 shilling (6,5 euro) ging het kosten. Dat is wel een poging waard. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. Of ik eruit kom te zien als een pompoen of een prinses. Maandag kan ik het ophalen. We zijn voor morgen door twee Afrikaanse vrienden uitgenodigd om mee te gaan naar de Kilimanjaro –run. Dit is een hardloop wedstrijd op een stukje van de berg Kilimanjaro. Het schijnt een hele happening te zijn. Dus ik ben benieuwd! Voor nu… Kwaheri!!