Whaa!! Een salamander!!

Wat een leuke stageweek heb ik achter de rug. Maandag de eerste lessen gegeven. Dat was wel even wennen en dat communiceren ging ook nog niet zoals het echt moet. Wat is het lastig om les te geven aan kinderen, die eigenlijk nauwelijk tot geen Engels kunnen. Niet dat mijn Engels door een ringetje te halen is, maar goed. Gelukkig vertaald teacher Thabea alles naar Swahili, daardoor wordt het wel iets gemakkelijker. Mijn eerste les met de meegenomen neppe groenten van de Zeeman was gelijk geslaagd. Ze vonden het maar al te interessant. Ze wilden maar al te graag naar voren komen om met de groenten te mogen tellen en waren overdreven enthousiast. Teacher Thabea vond het erg leuk om deze les te zien, vooral omdat het erg anders gaat. Veel meer interactie en samen antwoorden ontdekken. Dus het was ook geen probleem om de rest van de week nog een paar lessen te geven. Verder zitten de kinderen hier veel in de schoolbanken en moeten ze al netjes in een schriftje kunnen schrijven. Ze zijn nog maar 3/4 jaar! En is het fout, dan moet ik het uitgummen en moeten ze het opnieuw maken. Ook gaat het hier het aanleren van bijv. cijfers een beetje anders. Bij ons is dan één cijfer per keer en die wordt dan 1 of meer weken herhaald. Hier worden gerust 5 tot 10 cijfers tegelijk aangeboden en dat wordt gewoon 1000 keer herhaald, totdat ze het misschien snappen. Verder zijn de kinderen ontzettend enthousiast en dankbaar. Ze zijn al blij met de kleinste dingen. Bij een geven van een ‘duim’, wanneer ze iets goeds hebben gedaan, beginnen ze al helemaal te stralen en te glunderen. Ook als je op straat loopt buiten schooltijd, dan komt er wel een leerling naar je toe rennen en geeft je spontaan een knuffel. Dat zijn toch wel hele mooie, lieve en warme momenten die je van een kind kunt krijgen. Woensdag was het een speciale dag, want Michiel en Lize gingen afscheid nemen van de kinderen. We hadden er dus een gezellige dag van gemaakt met dansliedjes, filmpje kijken, snoep happen, warm eten en spelen met ballonnen. Vooral het dansliedje van chituwa (ofzoiets) valt hier goed in de smaak en dat terwijl het een Nederlands liedje is. Het snoephappen vonden ze maar machtig mooi. Mams, je theedoek wordt hier dus voor verschillende functies gebruikt. Daarna hebben ze de film de Lion King gezien. Helaas was de film in Engels, maar teacher Thabea was een ster in vertalen. Sommige kinderen hadden zelfs nog niet eerder een film gezien. Daar zaten ze dan met een bakje popcorn gezellig knus bij elkaar. In de film komen ook een aantal Swahili woorden in voor, zoals Hakuna Matata(heb geen zorgen – maak je niet druk), Simba (leeuw), Tembo (olifant) enz. Daar reageerden de kinderen heel grappig op. Ondertussen waren mama Elia en de schoonmaakster al druk aan het koken achter de school. Een vuurtje werd er gestookt naar de glijbaan om het eten te bereiden en dat terwijl de kinderen daar van de glijbaan gingen. Tja, het kan hier allemaal. Grote hompen vlees werden in stukken gesneden, terwijl daarvoor de vliegen er nog omheen dansten. Tja, het kan hier allemaal. Een grote pan met rijst werd met ovenhandschoenen van blaadjes naar binnen getild. Tja, ook dat kan hier allemaal. Na even de handen te hebben gewast kon het gezamenlijk eten beginnen. Wat zijn de kinderen hier ontzettend handig in het eten met de handen. Even een kommetje maken van een paar vingers en hoppa, daar gaat weer een lading. ’s Avonds gezellig uiteten geweest en daarna naar de Empire. Daar was de voetbalwedstrijd Real Madrid – Manchester United op. Wanneer een Afrikaan vroeg voor wie ik was, zei ik maar Manchester United, omdat Van Persie daarbij speelt. Daar waren ze allemaal dan wel mee eens. Je ziet hier ook best veel mensen met een Van Persie shirt lopen en dat terwijl je in Arusha zit. Vanmorgen zijn we de dag weer leuk begonnen. En dan weet je even weer dat je in Afrika zit. Om half 7 Tanzaniaanse tijd bij ons de wekker. Ons routine is dat Simone altijd gaat douchen en wij rustig wakker kunnen worden. Nou dat rustig wakker worden ging even iets anders. Er kwam een grote gil van Simone uit de badkamer. Whaaa!! Een salamander! Gatverdamme, niet nu. Dat hebben wij weer op de vroege ochtend! Drie gillende keukenmeiden die de badkamer niet in durfden. En ik moest, zoals Jildau het altijd zo mooi zegt, zeiken als een wilde bosneger. Hmm, even kijken of de school misschien nog open was. Liep daar naar toe en legde de bewaker uit dat we aan het gillen waren en nu graag hier naar het toilet wilden. Hij kijkt mij een beetje vaag aan en zegt honderd keer ‘yes’. Maar hij had er geen snars van begrepen. Beetje jammer, een bewaker die alleen Swahili spreekt. Alle moed verzameld en de badkamer tien keer doorzocht of de salamander echt weg was. Beetje angstig toch maar naar het toilet gegaan. En moest gelijk maar de lenzenspullen van Jildau maar meenemen. Daarna naar de keuken om brood klaar te maken, wat hier al wat anders smaakt in Tanzania. Gatsie!! Ook nog eens schimmel op ons brood! Gatverdamme!! Simone en Jildau naar de winkel om nog brood te halen. Nadat ze brood hadden gehaald moest Jildau naar de wc en ook die kwam er gillend uit... whaa!! een salamander!! Simone proberen om met een bezem de salamander weg te halen. Maar ook zij kwam er weer gillend uit. Teacher Thabea zat ons uit te lachen, omdat we zo aan het gillen waren. Uiteindelijk heeft teacher Thabea de salamander weg gejaagd met een bezem het huis uit. Wat was het alweer een Afrikaanse ochtend, zucht. Vanmorgen hebben we bijna alle voeten van de kinderen opgemeten. Veel kinderen lopen hier of met slippers, of met aan elkaar gelijmde schoenen, of kapotte schoenen enz. En goede schoenen zijn juist hier zo belangrijk, omdat de wegen al zo slecht zijn. Wij willen kijken of we ergens voor de kinderen schoenen kunnen regelen. Vanmiddag zijn we op bezoek geweest bij een ‘special needs school’. Hier gaan kinderen naar school met een ernstige vorm van autisme, syndroom van down enz. Ontzettend leuk om te zien, hoe het in een arm land, deze vorm van onderwijs is vormgegeven. Helaas waren de kinderen al naar huis. En gaan we morgenvroeg er weer heen, omdat er nog een aantal dingen op school moet worden geregeld. Daarna zijn we naar een weeshuis gegaan voor meiden. Het was een gezellig huisje met in het midden een pleintje. De kinderen kwamen al gelijk nieuwsgierig aan lopen, om te kijken wie wij waren. Wat worden deze kinderen hartelijk hier ontvangen. Al deze kinderen hebben ook een sponsor vanuit het buitenland, anders is dit ook niet mogelijk. Morgenmiddag vertrekken we richting Moshi voor een weekend. We gaan daar koffieplantages, watervallen en misschien grotten bezoeken. Ik ben benieuwd! Ik heb er in iedergeval veel zin in! Tot het volgende verhaal, voor nu.. Kwaheri!