Feestje hier, feestje daar!

Waar is het feestje, hier is het feestje! Daar stonden we dan gisteravond in een café op een gezellig pleintje. Hier komen veel blanken ook en het is er erg gezellig. Wij zaten met z’n viertjes gezellig aan de bier, wijn en oranje Fanta. In een mum van tijd heb je allemaal mensen om je heen. En wordt het gesprek al vrij gezellig. Het begrijpen is soms wel lastig. Zo heeft Jildau tijdens een gesprek een halfuur over gedaan om te begrijpen wat hij wou zeggen. Zo wilde hij vertellen dat wanneer het hard regent de leeuwen omhoog tegen de bergen opklimmen om zichzelf te redden. Oke dus… Die van Simone wilde duidelijk maken dat Arusha 1500 meter boven de zeespiegel ligt in verhouding met Nederland. Oke dus… En die van mij. Tja, die vond mij maar zo mooi en vroeg me uiteten. Oke? Eeuh.. i’ve a lovely boyfriend in the Netherlands. So i don’t do that! Maar dat vond hij grote onzin, want hier is iedereen je vriend en ach die Nederlander (Jos dus) is hier toch niet. Grote pech voor hem, maar zo werkt het niet in Nederland. Verder merk je dat iedereen heel vriendelijk is en het vooral gezellig wil kletsen. Dikke prima! Daar ben ik altijd wel voor in. Om 1 uur weer terug richting het verblijf. Om half 7 vanochtend ging de wekker! We gingen een ochtendje kijken in de klassen. De kinderen komen om half 8. Ze gaan dan opstellen tegenover de teacher en doen wat er van hen gevraagd wordt. Het lijkt wel een beetje een leger. Maar hoe klein ze ook zijn, alle kinderen luisteren. Wat hebben ze ontzettend veel discipline, dat kunnen wij Nederlanders nog wel veel van leren ;-), ghéghé. Daarna in de klas een kijkje genomen. Ik ging in de kleine klas kijken, Simone en Jildau in de grote klas. De komende drie dagen wordt er een montly test afgenomen. De kinderen komen na de parade rond een uur of 8 in de klas. Er wordt dan ontbeten, namelijk een banaan. Wat zie je ze genieten! En het is nog niet eens een hele banaan ook! Ondertussen wordt er druk in het Swahilli gekletst over hoe een slang beweegt. Hmm, best interessant. Maar echt deelnemen aan het gesprek lukt natuurlijk niet. Ze keken mij ook aan van, hmm gaan we vandaag nog iets zeggen of zit je mond op slot? Ik zei dus maar even niks. Teacher Tabea ging de toets bij deze oudste ‘kleuters’ afnemen. Maar daarvoor heb je wel goede potloden nodig. De kinderen moesten blijven zitten op de banken, terwijl zij nog even uitgebreid een halfuur de potloden ging slijpen. Ach ja,, waarom ook niet, Polé polé. Uiteindelijk konden we rond 9 uur met de toets beginnen. Klassikale uitleg wordt niet gegeven, maar er wordt overal individueel de eerste opdracht uitgelegd. Ze oefenen de cijfers tot en met 10. Het lijkt een beetje op het niveau van eind groep 2/ begin groep 3. Ondertussen de namen aan het oefenen. Wat een verschil tussen de kinderen. De ene is na 5 minuten klaar en kan dan een halfuur op de rest gaan wachten en tussendoor niks doen en de ander heeft aan een halfuur niet genoeg. Salma een meisje keek mij steeds vol hoop aan met haar ogen. Ze kwam er niet uit. Ze wist alle sommen, maar niet hoe de cijfer eruit zag om op te schrijven. Ik heb haar geholpen d.m.v. het tellen op mijn vingers en het aanwijzen van de cijfers hoe ze d’r uit zagen. Wat was ze blij toen ze het af had. Een big smile van oor tot oor, machtig prachtig! Daarna zijn we de hele ochtend naar buiten gegaan. De teachers staan maar wat aan de kant te kijken, terwijl niet alle kinderen aan spelen toe komen. Wij hebben maar even wat spullen, wat ze hebben voor buiten uit de mand getrokken. In een mum van tijd zat iedereen te springtouwen, voetballen of riddertje spelen. Op een gegeven moment was het zelfs zo dat de teachers aan het springtouwen waren en de kinderen stonden toe te kijken. Oke, zo kan het dus ook. Na een leuke gezellige ochtend zijn we naar ons eigen huisje gegaan en hebben we alle kleren, speelgoed, boeken en andere spullen uitgezocht en gesorteerd. Een mooie klus van 3 uur waar we lekker zoet mee waren. Daarna werden we gesmst door Gerallt. We mochten Noeli en Samwel bezoeken in het ziekenhuis, maar dan moesten we zelf met de taxi komen. Dikke prima! Onderweg wordt er veel begroet en gepraat door andere mensen. Erg gezellig. Habari, jambo of was het nu mambo vipi. Pff het valt ook niet mee dat Swahilli. Het rolt maar wat over m’n mond en de mensen moeten maar lachen als je een poging doet. Je merkt dat mensen het tof vinden dat wij proberen Swahilli te praten. Zo ook vandaag. We werden tijdens het lopen op het hobbelweggetje begroet in het engels,’hello ladies’. Wij vrolijk terug! Habari! Ze vond het helemaal geweldig. Na een wandeling van halfuurtje kwamen we aan bij de taxi’s. Gelijk allemaal taxichauffeurs die ons graag mee willen nemen. Gelukkig beginnen we daar al fijn aan te wennen. En toen maar onderhandelen over de prijs. 4.000 shilling, dat is te veel. Nou 3.000 proberen? Oh, dat ging makkelijk. Voor 3.000 shilling (ong. 1,30 euro) gingen met een mooi gangetje richting het ziekenhuis. Daar aangekomen ontmoette we ook nurse Liza. Dit is een arts uit Canada, die hier nu ook al een tijdje is als vrijwilliger. Zij helpt Noeli en Samwel, om ook op deze manier kosten te besparen. Op de ziekenhuiskamer werden we heel hartelijk ontvangen door de familie van Samwel. Ze waren zo dankbaar en blij. Samwel heeft vandaag ook een ‘skingraft’ gehad. En had nog ontzettend veel pijn. Dankzij de donatie kon deze operatie bij hem worden uitgevoerd. Wij hebben de pijn een beetje kunnen verzachten door hem stuiterballen en een vliegtuigje te geven. Daar was hij ontzettend blij mee. Na nog vele dankbaarheid van de familie voor de verbandmateriaal (Rode Kruis Hardenberg-Gramsbergen, bij deze erg bedankt!) enz. zijn we naar Noeli gegaan. Ook hier werden we hartelijk ontvangen. Helaas zag het bij hem wat minder uit. Hij was helemaal niet ingewikkeld in verband. En de wonden lagen gewoon open. De verpleegkundigen vonden het niet nodig. Hmm.. daar gaat Liza nog achteraan en hopen dat dit kan worden opgelost. Daarna zijn we naar een leuk cafeetje geweest, waar we lekker hebben gegeten. Helaas had Simone progelijk twee vleesstokken opgegeten en moesten Jildau en ik ééntje delen. Maar goed… wij zijn de beroerdste ook niet. Ach en als je twee vleesstokken voor je krijgt op één bord. Tja, dan zou ik ze ook maar gauw opeten. Daarna zijn we nog naar een open/buiten discotheek geweest. Het was erg leuk aangekleed. De barretjes stonden in rieten huisjes en overal liepen paden, bruggetjes etc. Tussen de mooie banenplanten, palmbomen enz. Er was zelfs nog een Afrikaans bandje! Kortom.. hartstikke gezellig! Zo zie je maar weer.. alweer genoeg beleeft. En dat alweer in één dag en dan heb ik nog niet eens alles verteld. Jullie horen snel weer van me! Kwaheri!